To smoke or not to smoke?

Καλησπέρα σας.

Ύστερα απο πολύ καιρό (λόγω έλλειψης έμπνευσης αλλά και μαθημάτων) επιστρέφουμε με ένα θέμα το οποίο διχάζει αρκετό κόσμο. Θα μιλήσουμε για το κάπνισμα και το πως επηρεάζει τους γύρω μας. Δεν πρόκειτε να καταδικάσω όσους καπνίζουν (αν και θα έπρεπε), αλλά φυσικά ούτε να τους επιβραβέυσω.

Η προσωπική μου εμπειρία με το κάπνισμα θα έλεγα πως είναι "τραυματική". Πάσχοντας απο ασθματική βρογχίτιδα το τσιγάρο με ενοχλούσε και πολλές φορές με έριχνε στο κρεβάτι. Μεγαλώνοντας και με ειδικά φάρμακα (ναι είχα πρόβλημα φιλαράκι) το ξεπέρασα. Στο λύκειο μάλιστα αποπειράθηκα να δοκιμάσω πως είναι το κάπνισμα. Ευθέως και χωρίς περιστροφές δεν μου άρεσε το κάπνισμα τόσο όσο η αίσθηση του να κρατάω ένα τσιγάρο στο χέρι.

Συζητώντας με αρκετούς φίλους καπνιστές αντιλαμβάνομαι ότι για το μεγαλύτερο ποσοστό το τσιγάρο είναι απλά ένας τρόπος για να περνάνε την ώρα τους. Για άλλους πάλι είναι απλά μια κακή συνήθεια. Μερικοί όμως το θεωρούν τον "ψυχολόγο" τους. Οι τελευταίοι είναι και οι μόνοι καπνιστές τους οποίους παραδέχομαι. Γιατί πιστεύουν ότι έτσι ξεπερνούν τη στεναχώρια τους.

Όμως και πάλι το τσιγάρο δεν παύει να είναι βλαβερό για την υγεία. Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο έχουν δημιουργηθεί και πολλές οργανώσεις, που διοργανώνουν εκστρατείες για το κόψιμο του καπνίσματος. Η αλήθεια είναι πως όλοι γνωρίζουν τις συνέπειες του όμως κανένας δεν θέλει να το κόψει. Άλλοι το λένε συνήθεια και άλλοι εθισμό.

Αυτοί που το λένε εθισμό είναι και αυτοί που δεν καπνίζουν και μισούν θανάσιμα τους καπνίζοντες (οι γνωστοί και ως αντί-καπνιστές). Εδώ θα πρέπει να κάνουμε έναν διαχωρισμό. Οι αντί-καπνιστές δεν έχουν καμία σχέση με τους μη-καπνίζοντες. Οι τελευταίοι είναι άτομα που δεν έχουν θέμα με τους καπνιστές και απλά δε καπνίζουν. Ενοχλούνται μόνο όταν ο διπλανός τους φυσήξει τον καπνό του στο πρόσωπο τους.

Η μόνη περίπτωση στην οποία οι αντί-καπνιστές έχουν δίκιο είναι η απαγόρευση του καπνίσματος σε κλειστούς χώρους. Καλώς ή κακώς οι καπνιστές είναι περισσότεροι από όσους δεν καπνίζουν. Όταν λοιπόν μαζεύονται σε ένα μαγαζί και καπνίζουν το ένα τσιγάρο πίσω από το άλλο δημιουργείται μία αποπνικτική ατμόσφαιρα λόγω των καπνών. Προσωπικά υποστηρίζω πως δεν πρέπει να απαγορεύεται το κάπνισμα αλλά οι θαμώνες σε καφετέριες και νυχτερινά κέντρα να μετριάσουν την συνήθεια τους και αντί για ένα πακέτο να κάνουν μισό.

Σίγουρα το κάπνισμα δεν είναι κάτι το οποίο πρέπει να επιβραβεύεται. Ωστόσο δεν μπορείς να το απαγορεύσεις σε κανέναν καθώς αποτελεί καθαρά προσωπική επιλογή. Το θέμα είναι να έχεις κάποιον σοβαρό λόγο για να το κάνεις και να μην κάνεις ένα πακέτο την ημέρα. Επίσης για όσους νέους το διαβάζουν να τους εξηγήσω ότι το κάπνισμα δεν είναι μαγκιά και ότι είναι πολύ μικροί για να λένε ότι έχουν στεναχώριες.

Σας ευχαριστώ πολύ για το χρόνο σας και να είστε πάντα καλά (και με λιγότερο κάπνισμα).

Υ.Γ.: Την ιδέα για το σημερινό κείμενο μου έδωσε η φίλη μου, Μαρία και το τσιγάρο του καλού μου φίλου Τόλη που με λιβάνιζε όλη τη νύχτα.

Υ.Γ.2: Πιστεύω ότι το παράκανε ο φίλος.