Σταματα να εισαι "βησιγοτθος"

Καλησπέρα (για πρώτη φορά).

Σήμερα θα αναφερθώ στα άτομα με αναπηρία. Οι περισσότεροι ακούγοντας την λέξη αναπηρία φέρνουν στο μυαλό τους άτομα με ακρωτηριασμένα μέλη ή άτομα σε αναπηρικό καροτσάκι. Οι κινητικές αναπηρίες είναι ένα είδος αναπηρίας. Τα άτομα με προβλήματα ακοής ή όρασης είναι επίσης άτομα με αναπηρία. Όπως επίσης και τα παιδιά με πνευματική αναπηρία, τα οποία πολύ κακώς τα αποκαλούμε "καθυστερημένα". 

Θα ξεκινήσω με τα παιδιά τα οποία έχουν μειωμένες νοητικές λειτουργίες. Όσο κι αν τα λυπόμαστε πιστεύω ότι θα έπρεπε να χαιρόμαστε που τα άτομα αυτά καταφέρνουν να κυκλοφορούν μόνα τους και να τα καταφέρνουν αρκετά καλά σε όλα όσα κάνουν. Κάποια από αυτά τα παιδιά έχουν τη δυνατότητα να πηγαίνουν μέχρι και σε Πανεπιστήμια ή ΤΕΙ και να φοιτούν, πολλές φορές με καλύτερα αποτελέσματα από όλους εμάς τους " φυσιολογικούς". Μας τα χώνω γιατί πολλές φορές εκμεταλλευόμαστε το πρόβλημα τους για να τα κοροϊδέψουμε, ενώ δε τους αξίζει. Όλοι μας έχουμε βρεθεί μπροστά σε τέτοια γεγονότα και είτε έχουμε συμμετάσχει, είτε απλά καθόμαστε και παρακολουθούμε χωρίς να κάνουμε τίποτα. Ίσως θα έπρεπε να μας διδάσκουν το πως πρέπει να φερόμαστε σε τέτοιες περιπτώσεις και να μη γινόμαστε "βησιγότθοι" που το μόνο που ξέρουν είναι να γελάνε με το πρόβλημα των άλλων. Μήπως να σκεφτούμε ότι θα μπορούσαμε να είμαστε εμείς ή κάποιος δικός μας στη θέση του και να μην γελάσουμε κοροϊδευτικά;

Το ίδιο ισχύει και για άτομα με προβλήματα ακοής ή όρασης. Οι μειωμένες ικανότητες τους συνήθως προκαλούν ψιθύρους στους γύρω τους σχετικά με την αναπηρία τους. Εμείς μπορεί να μην το καταλαβαίνουμε αλλά φέρνουμε σε δύσκολη θέση τα άτομα αυτά τα οποία καταλαβαίνουν για ποιο πράγμα μιλάμε χαμηλόφωνα μεταξύ μας. Συνέπεια είναι να κλείνονται στον εαυτό τους και πολλές φορές να μη βγαίνουν από το σπίτι τους. Προτού λοιπόν ξαναψιθυρίσουμε στον διπλανό μας "Κοίτα αυτός είναι τυφλός", ας σκεφτούμε τη συνέπεια που μπορεί να έχουν οι πράξεις μας για αυτό το πρόσωπο. Όπως προείπα ας σταματήσουμε να είμαστε "βησιγότθοι" που μόνο στόχο έχουν να κοροϊδεύουν τους άλλους.

Σε ότι αφορά τα άτομα με κινητική αναπηρία δε χρειάζεται να πούμε και πολλά. Η έλλειψη σεβασμού προς το πρόσωπο τους αντικατοπτρίζεται πλήρως στους δρόμους όταν οι (ας μου επιτραπεί η φράση) γελοίοι οδηγοί παρκάρουν σε θέσεις αναπήρων, πάνω σε πεζοδρόμια και μπροστά σε διαβάσεις. Ας σκεφτούμε πόσο άσχημα αισθάνονται όταν τους κοιτάμε με το βλέμμα "κοίτα τον κακόμοιρο". Κι όμως αν του έδειχνες τον απαραίτητο σεβασμό θα μπορούσε να καταφέρει τα ίδια ακριβώς με σένα και μπορεί να τα έκανε και καλύτερα.

Πρέπει να μάθουμε τι σημαίνει σεβασμός στα άτομα με αναπηρίες. Πρέπει να στηρίζουμε αυτά τα παιδιά σε κάθε τους προσπάθεια όποια κι αν είναι αυτή. Πρέπει να μάθουμε στα παιδιά μας αλλά και εμείς οι ίδιοι ότι κανένας δεν είναι ανάξιος του σεβασμού μας όποια κι αν είναι τα μειονεκτήματα του. Γιατί μπορεί κάποιος να θεωρείται ανάπηρος αλλά δεν παύει να είναι άνθρωπος. 

Σας ευχαριστώ για το χρόνο σας...

Υ.Γ.: Αφορμή για το κείμενο στάθηκε ένα παλικαράκι με νοητική αναπηρία με το οποίο γέλαγε και το κορόιδευε το μισό λεωφορείο...