Μιας και είδαμε άσπρη μέρα το θεματάκι μας θα είναι το χιόνι. Μπορεί έξω να έχει μείον 20 βαθμούς, να μην μπορείς να περπατήσεις στους δρόμους λόγο του πάγου και το αγαπημένο σχολείο (ΤΕΙ ή ότι άλλο θες) να κλείνει. Όμως άπαξ και χιονίσει βγάζεις από μέσα σου το παιδί που κρύβεις.
Κυρίως γιατί από μικρός γούσταρες να βγαίνεις έξω και να παίζεις χιονοπόλεμο με όλη την παρέα της γειτονιάς, με τους γονείς σου ή ακόμη και με το σκύλο σου. Παίζατε κλέφτες κι αστυνόμους με το χιόνι να αντιπροσωπεύει τις σφαίρες, τα λεφτά και τα κρησφύγετα (άμα είχε χιονίσει πάρα πολύ).
Άλλοι πάλι (κυρίως οι κοπέλες) την έβρισκαν να φτιάχνουν αγγελάκια στο χιόνι. Ξάπλωναν κάτω, χωρίς να τις νοιάζει τίποτα για πρώτη φορά στα χρονικά και χωρίς να φοβούνται μήπως λερωθούν (εκτός από τα αγοροκόριτσα ίσως). Αν πάλι τους χάλαγαν τα αγγελάκια τους ούρλιαζαν και ήταν ικανές να σε σκοτώσουν. Καταστάσεις που τρέλαιναν κάθε γονιό.
Όλοι όμως τρελαινόμασταν να φτιάχνουμε χιονάνθρωπο. Σύμβολο του χειμώνα ο χιονάνθρωπος ήταν συνήθως μικρός με δυο κλαδιά για χέρια, δύο πετρούλες (προσπαθούσαμε να τις έχουμε και ίδιες) για μάτια, ενώ στη μύτη και στο στόμα είχαμε ποικιλία. Από καρότο και χορταράκια μέχρι καλαμάκια και σύρμα.
Κάθε χειμώνα θέλαμε να χιονίσει για να κλείσουν τα σχολεία. Να γλιτώσουμε το μάθημα να κάτσουμε στο σπίτι, να πάμε στους φίλους μας για παιχνίδι. Τα ίδια ακριβώς θέλουμε και τώρα. Επομένως ας βγάλουμε το παιδί που έχουμε μέσα μας και ας πάμε για χιονοπόλεμο.
Σας ευχαριστώ πολύ και να είστε πάντα καλά.
Υ.Γ.: Όλοι γνωρίζετε την πηγή έμπνευσης
Υ.Γ.2: Είχα ρούχα απλωμένα γαμώτο.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου